Fan chan (2003) แฟนฉัน ภาพที่อดีตสมัย อันที่จริงแล้วมันไม่เคยจากไปไหน มันบางครั้งก็อาจจะซุกอยู่ที่ซอกหนึ่ง ในลิ้นชักความจำ และอยู่อย่างนั้นมาตลอด จนกระทั่งความจำใหม่ๆเข้ามาทับ เข้ามาซ้อน ดันมันไปจนถึงสุดลิ้นชัก แต่เมื่อใดก็ตามที่ได้ยินเพลงอย่างนี้แว่วมา หรือเห็นรูปภาพสีเหลืองๆแดงๆเก่าๆความจำในครั้งนั้น ก็เหมือนถูกมือดื้อรั้นๆจับมันออกมาปลุกให้กลับมามีชีวิต…อีกครั้งหนึ่ง ทุกคนคงมีภาพความจำในวัยเด็กกันทั้งปวง สิ่งเดียวกันในตัวอย่าง แตกต่างในรายละเอียด มีสิ่งที่ประทับใจเล่นเช่นเดียวกัน ผู้ชายอาจจะมีขี่จักรยาน เป่ากบ หญิงอาจจะมีโจนยางเล่นขายของ …หากแม้ผมมีทั้งสองประเภท บางคนอาจจะขลุกอยู่จอทีวี กับลีลาท่าทางสุดโก้ของยอดมนุษย์ หรือจอมยุทธจากภาพยนตร์จีนกำลังภายใน ในช่วงเวลาที่บางคนอาจจะประทับใจดำรงชีวิตนอกบ้าน เที่ยวเล่นจนกว่าตัวดำ ออกมาจากบ้านตั้งแต่รุ่งเช้า กลับมาอีกรอบก็เมื่อฟ้ามืด …แต่ผมเป็นทั้งสองประเภท บางคนอาจจะมีเพื่อนเป็นแก๊งค์ลิงทะความนิ่งอยู่กลุ่มใหญ่ ที่พากันแก่นแก้วดื้อจนกระทั่งแม่ๆเอือมสุดจะทนที่จะด่า ในช่วงเวลาที่อีกคนกลับมีเพื่อนน้อยมาก เพื่อนพ้องที่ซี้ที่สุดอาจจะมีแค่เพียงคนเดียว แล้วก็เป็นเด็กหญิงแก่นกะโหลกด้วยก็มี…และก็ผมก็มีทั้งสองประเภท น้อยหน่า เป็นชื่อเด็กผู้หญิงคนนั้น คุณเป็นเพื่อนผมมาตั้งแต่ยังเล็ก เพราะบ้านเราอยู่ชิดกัน แถมบ้านเรือนใกล้กันเรา ยังไม่ค่อยมีเด็กวัยเดียวกันอีก เราก็เลยเล่นด้วยกัน หากแม้มันจะเป็นการละเล่นแบบหญิง พวกโจนยาง เล่นขายของก็ตาม ผมก็รื้นเริงที่จะเล่นกับคุณ จนตราบเท่า…ผมเริ่มโต เริ่มอยากได้เล่นแบบเด็กผู้ชายที่มันหวาดเสียวบ้าง ถึงขั้นไปขอเข้าแก๊งค์เด็กผู้ชาย ที่เป็นคู่อริกับน้อยหน่าก็ยอม พวกมันยื่นคำขาด ให้ผมพิสูจน์ความเป็นลูกผู้ชายให้มันเห็น ลูกผู้ชายที่ทรหดอดทน สามารถเอาชนะศัตรูได้ รวมทั้งศัตรูของพวกซึ่งหมายถึงน้อยหน่า แล้วก็เด็กๆผู้หญิงรอบๆนั้น …ผมยอมทำ โน่นทำให้น้อยหน่าโกรธผม แล้วก็อาจจะถึงขั้นรังเกียจเลยก็ได้ และก็ที่สำคัญก็คือ ผมไม่มีหนทางได้ขอประทานโทษคุณ เนื่องจากไม่กี่วันต่อมา คุณก็ย้ายบ้านไปที่อื่นๆ คนละจังหวัดกัน และไม่ได้เจอคุณอีกเลย วันนี้ คุณส่งการ์ดงานแต่งงานมาให้ที่บ้านผม สิบกว่าปีที่เราไม่ได้เจอกัน คุณยังจำเพื่อนพ้องคนแรกของคุณได้ ลิ้นชักของคุณน่าจะเป็นระเบียบเรียบร้อยกว่าของผมล้นหลาม ไม่รู้เรื่องว่าคุณจะเปลี่ยนไปแค่ไหน หรือแลเห็นหน้าผมแล้วคุณอาจจะงงงันว่าไอ้เพศชายคนนี้ เป็นคนเดียวกับเด็กชายคู่คิดคุณคนนั้นไหม แต่ผมก็จะไปงานแต่งงานคุณ คู่หูเมื่อสิบขวบของผม…แน่ๆ ภาพที่อดีตสมัย ที่จริงแล้วมันไม่เคยจากไปไหน มันอาจจะซุกอยู่ที่ซอกหนึ่ง ในลิ้นชักความจำ รวมทั้งอยู่แบบนั้นมาตลอด จวบจนกระทั่งความจำใหม่ๆเข้ามาทับ เข้ามาซ้อน ดันมันไปจนกระทั่งสุดลิ้นชัก แต่ว่าเมื่อใดก็ตามที่ได้ยินเพลงแบบงี้แว่วมา หรือมองเห็นรูปภาพสีเหลืองๆแดงๆเก่าๆความจำในตอนนั้น ก็ราวกับถูกมือดื้อๆจับมันออกมาปลุกให้กลับมามีชีวิต…อีกรอบหนึ่ง ทุกคนอาจมีภาพความจำในวัยเด็กกันทั้งมวล เช่นเดียวกันในแบบอย่าง ไม่เหมือนกันในเนื้อหา มีสิ่งที่ตรึงใจเล่นเหมือนกัน เพศชายอาจจะเป็นไปได้ว่าจะมีขี่รถจักรยาน เป่ากบ หญิงอาจจะเป็นไปได้ว่าจะมีโจนยางเล่นขายของ …แม้ผมมีทั้งสองชนิด บางบุคคลบางครั้งอาจจะขลุกอยู่จอทีวี กับลีลาท่าทางสุดหรูหราของยอดมนุษย์ หรือจอมยุทธจากภาพยนตร์จีนพลังภายใน ขณะที่บางบุคคลบางครั้งก็อาจจะถูกใจดำรงชีพนอกบ้าน เที่ยวเล่นจวบจนกระทั่งตัวดำ ออกมาจากบ้านตั้งแต่รุ่งแจ้ง กลับมาอีกครั้งก็เมื่อฟ้ามืด …แต่ว่าผมเป็นทั้งสองแบบ บางบุคคลอาจจะเป็นไปได้ว่าจะมีเพื่อนพ้องเป็นแก๊งค์ลิงทะความนิ่งอยู่กรุ๊ปใหญ่ ที่พากันดื้อซนจวบจนกระทั่งแม่ๆเอือมสุดจะทนที่จะด่าทอ ในเวลาที่อีกคนกลับมีเพื่อนพ้องน้อยมาก เพื่อนพ้องที่ซี้ที่สุดอาจจะเป็นไปได้ว่าจะมีแค่เพียงผู้เดียว และก็เป็นเด็กสาวแก่นหัวกะโหลกด้วยก็มี…รวมทั้งผมก็มีทั้งสองแบบ น้อยหน่า เป็นชื่อเด็กสาวคนนั้น คุณเป็นเพื่อนผมมาตั้งแต่ยังเล็ก เนื่องจากว่าบ้านพวกเราอยู่ชิดกัน แถมบ้านเรือนใกล้กันพวกเรา ยังไม่ค่อยมีเด็กวัยเดียวกันอีก พวกเราก็เลยเล่นร่วมกัน แม้มันจะเป็นการละเล่นแบบหญิง พวกโจนยาง เล่นขายของก็ตาม ผมก็รื้นเริงที่จะเล่นกับคุณ จนตราบเท่า…ผมเริ่มโต เริ่มอยากได้เล่นแบบเด็กชายที่มันหวาดเสียวบ้าง ถึงขนาดไปขอเข้าแก๊งค์เด็กชาย ที่เป็นคู่พิพาทกับน้อยหน่าก็ยอม พวกมันยื่นคำขาด ให้ผมพิสูจน์ความเป็นลูกผู้ชายให้มันมองเห็น ลูกผู้ชายที่อดทน สามารถเอาชนะศัตรูได้ แล้วก็ศัตรูของพวกซึ่งก็คือน้อยหน่า รวมทั้งเด็กๆเพศหญิงบริเวณนั้น …ผมยอมทำ โน่นทำให้น้อยหน่าโกรธผม และก็บางครั้งก็อาจจะถึงขนาดไม่ชอบเลยก็ได้ และที่สำคัญก็คือ ผมไม่มีวิถีทางได้ขอโทษคุณ เพราะเหตุว่าไม่กี่วันถัดมา คุณก็ย้ายบ้านไปที่อื่นๆ คนละจังหวัดกัน และไม่ได้พบคุณอีกเลย วันนี้ คุณส่งการ์ดงานมงคลสมรสมาให้ที่บ้านผม สิบกว่าปีที่พวกเรามิได้เจอะกัน คุณยังจำเพื่อนพ้องคนแรกของคุณได้ ลิ้นชักของคุณคงจะเรียบร้อยกว่าของผมล้นหลาม ไม่รู้เรื่องว่าคุณจะแปรไปมากแค่ไหน หรือแลเห็นหน้าผมแล้วคุณบางครั้งอาจจะงงมากว่าไอ้ผู้ชายคนนี้ เป็นผู้เดียวกับเด็กผู้ชายคู่ขาคุณคนนั้นไหม แม้กระนั้นผมก็จะไปงานมงคลสมรสคุณ คู่ซี้เมื่อสิบขวบของผม…แน่นอน